Zęby zatrzymane to częsty problem stomatologiczny, który może prowadzić do różnych powikłań, jeśli nie zostanie podjęte odpowiednie leczenie. W niniejszym artykule omówimy charakterystykę zębów zatrzymanych oraz dostępne opcje leczenia.
Charakterystyka zębów zatrzymanych
Zęby zatrzymane to zęby, które nie wyrzynają się z linii dziąseł i pozostają osadzone w kości szczęki. Mogą występować w każdym zębie, ale najczęściej w zębach mądrości, kłach i przedtrzonowcach. Zęby zatrzymane mogą powodować ból, obrzęk, infekcje, a nawet torbiele lub guzy. Mogą również wpływać na sąsiednie zęby i przyczyniać się do chorób dziąseł. Zęby zatrzymane są zwykle diagnozowane za pomocą zdjęć rentgenowskich, a sposób leczenia zależy od stopnia zaawansowania przypadku.
Ekstrakcja jest powszechną metodą leczenia zębów zatrzymanych. Polega na usunięciu zęba z kości szczęki i tkanki dziąsła. Chirurgiczne usuwanie zęba jest zwykle wykonywana w znieczuleniu miejscowym, a czas rekonwalescencji waha się od kilku dni do kilku tygodni. Mogą wystąpić powikłania, takie jak krwawienie, infekcja lub uszkodzenie nerwów. Ekstrakcja jest zalecana, gdy zatrzymany ząb powoduje ból, infekcję, próchnicę lub stłoczenie innych zębów.
Chirurgia przyzębia i ortodoncja jako metody leczenia
Chirurgia periodontologiczna jest kolejną opcją leczenia zębów zatrzymanych stosowaną w gabinecie Dentes, zwłaszcza gdy ząb jest częściowo wyrznięty. Polega na przecięciu tkanki dziąsła w celu odsłonięcia zęba i usunięciu kości, która może blokować jego drogę. Ortodoncja może być również stosowana w celu skorygowania pozycji zębów zatrzymanych lub stworzenia miejsca na ich wyrzynanie. Metoda ta polega na użyciu aparatu ortodontycznego, alignerów lub innych urządzeń do stopniowego przesuwania zębów do ich właściwej pozycji. Zarówno chirurgia przyzębia, jak i ortodoncja wymagają dłuższego czasu leczenia i mogą wiązać się z pewnym ryzykiem i powikłaniami.
Implantacja jest stosunkowo nową metodą leczenia zębów zatrzymanych. Polega na umieszczeniu sztucznego korzenia zęba w kości szczęki i przymocowaniu do niego korony lub mostu. Implantacja jest zwykle wykonywana, gdy zęba nie można uratować lub gdy ekstrakcja nie jest pożądana. Procedura wymaga dobrej jakości i ilości kości, a jej wykonanie może zająć kilka miesięcy. Implantacja ma wysoki wskaźnik powodzenia, ale wiąże się również z pewnym ryzykiem, takim jak infekcja, awaria implantu lub utrata kości.
